زنجیری از شتران ، در عقب سپاه منظره ای دیدنی به وجود آورده بود . به دستور الوند میرزا فرمانروای آف قویونلوها در آذربایجان ، همهٔ شتران را زنجیر وار در پشت سپاه نگه داشته بودند تا کسی در فکر فرار از برابر دشمن نباشد . الوند میرزا خود را از بلندترین نقطه و در قلب سپاه ، صحنهٔ کارزار را زیر نظر داشت . اسماعیل قبلاً پیشنهاد او را دربارهٔ بازگشت به شروان و قبول نمایندگی آق قویونلوها در آن ایالت ، رد کرده بود و اکنون با سپاه اندک خود قصد پیروزی بر لشکر او را داشت . سپاه الوند میرزا ، هم در شمار نفرات و هم در تجهیزات جنگی ، برتری آشکاری نسبت به سپاه اسماعیل داشت . اغلب افراد سپاه اسماعیل بی زره بودند . اما آنان یک برتری نسبت به سپاه الوند میرزا داشتند که همانا ایمان قلبی و عشق عمیق آنان نسبت به مرشدشان اسماعیل بود . این اعتقاد تا به آنجا پیش رفته بود که آنان در صحنهٔ پیکار دائما فریاد شیخ شیخ » و قربانت شوم شیخ » را بر لب داشتند و بر قلب سپاه دشمن می تاختند . اسماعیل نیز خود پیشاپیش سپاه ، با شجاعت تمام حضور داشت و احدی تاب مقاومت و ایستادگی در برابر ضربات صاعقه آسای شمشیرش را نداشت.
سپاهیان الوند ، در مقابل حملهٔ صوفیان تاب نیاوردند و ناگریز پا به فرار گذاشتند ، اما زنجیر شتران ، راه را بر آنان بست و صوفیان به راحتی آنها را از دم تیغ گذراندند.
الوند میرزا خود به همراه تنی چند ، توانست فرار کند . در این نبرد نیز غنیمت های زیادی نصیب لشکریان اسماعیل شد و او سخاوتمندانه همهٔ غنیمت ها را میان آنان تقسیم کرد .
نبرد با الوند میرزا حاکم آذربایجان
خطبۀ دوازده امام (ع)
شاه اسماعیل صفوی
، ,سپاه ,الوند ,میرزا ,اسماعیل ,آنان ,الوند میرزا ,نسبت به ,را بر ,قلب سپاه ,شیخ » ,سپاه الوند میرزا
درباره این سایت